,,Leve de prinses uit Europa''
Bezoek prinses Mathilde geeft het straatarme Mali hoop
Mali is straatarm. Nauwelijks drie landen ter wereld zijn armer. Wellicht daarom is prinses Mathilde hier zo welkom. Duizenden schoolkinderen stonden haar gisteren welkom te zingen en te dansen aan het kleine ziekenhuis dat aidspatiëntjes begeleidt. Lichtjes voorovergebogen, zoals koning Boudewijn destijds, wandelde ze door de zwarte massa en aanhoorde hun gezangen en zorgen.
Het was een lange vermoeiende reis van Melsbroek naar Bamako. Omdat onze regeringsvliegtuigen kleine benzinetanks hebben, moest er twee keer worden gestopt in Algerije om bij te tanken. Maar zondagnacht arriveerden we moe en heelhuids in Bamako, de hoofdstad van Mali, een prachtig land doormidden gesneden door de imposante rivier de Niger.
De Vlaamse lady Di
Mali heeft een president die bijzonder geliefd is bij zijn onderdanen. President Touré pleegde lang geleden een militaire coup en zette onmiddellijk daarna een stap terug om de democratie binnen te laten. Inmiddels is hij de verkozen president.
Prinsessen kennen ze hier niet. Voor de Malinese kinderen zijn het echt nog figuren uit sprookjes vol koningen en keizers. Gisteren troepten dan ook duizenden jonge zwarten samen aan het Moeder-Kind-ziekenhuis dat door onze regering wordt gesteund. De prinses, in het gezelschap van minister voor Ontwikkelingssamenwerking Armand De Decker, kwam er als een Vlaamse lady Diana jonge aids-patiëntjes en hun moeders een steuntje in de rug geven.
Al een uur op voorhand stond de stofferige straat barstensvol jonge mensen die op Afrikaanse troms uitbundig dansten en zongen. ,,Leve de prinses van Europa'', schreeuwde een klasje, want voor die kinderen hier is het onderscheid tussen België en Europa een moeilijk begrip.
Mathilde stapte uit de wagen en werd als een heldin onthaald. Er heerste een enthousiasme dat wij in het koele Europa al lang vergeten zijn.
De directeur van een klein schooltje hield me staande. ,,Is het waar dat het in België nul graden is?'' ,,Ja natuurlijk,'' antwoordde ik. De man keek mysterieus voor zich uit. ,,Is dat dan zo koud als in de frigo?'', vroeg hij plots. Toen ik hem antwoordde dat het bij ons soms véél kouder is dan in zijn koelkast, knikte hij vol eerbied. ,,Daar zou ik nooit kunnen wonen.''
Belgische micro-banking
Gisterenmiddag werden in het bijzijn van de prinses belangrijke verdragen getekend tussen Mali en België. Ons land steunt er de micro-banking, een systeem dat armen krediet wil geven. Mensen die nu tussen de plooien van de banken vallen en nooit kunnen lenen, krijgen nieuwe kansen. Zo kan een arme Malinese huisvrouw nu een kleine som lenen om een naaimachine te kopen en zo kleren te maken voor de andere minderbedeelden uit haar wijk. Zo klimmen kansarmen stilaan uit de hel van de armoede.
Mathilde heeft die armoede ondertussen al gezien en gevoeld. De gemiddelde Malinees rooit het met drie dollar per dag. Veel luxe is aan hem niet besteed. Daarom ziet president Touré ons hier zo graag komen. Hij ontving gisteren de prinses in audiëntie en beklemtoonde achteraf hoe belangrijk de aandacht en de hulp van België wel zijn. Mali heeft het moeilijk. Sinds het land door strubbelingen in Ivoorkust haar kust verloor, werd het nog meer afgesneden van de rest van de wereld en werd het leven hier nog duurder.
De 222 Belgen die hier verblijven werken ofwel voor NGO's ofwel voor kleine en grote ondernemingen. Prinses Mathilde voelt zich tijdens haar tweede buitenlandse missie die ze op haar eentje onderneemt (vorig jaar bezocht ze het nog armere Niger) duidelijk in haar sas. Ze laveert goed voorbereid door de warme slome chaos die zwart Afrika ons biedt.
,,Elle est belle'', gaapte Jean-Jacques, een mécanicien uit Bamako. ,,Men zegt ons dat ze nog meer hulp uit jullie land komt voorspellen.''
Geen vijftig jaar
Om die hulp is het hier te doen. De gemiddelde man wordt in Mali geen vijftig jaar. Iedereen probeert hier op straat iets te verkopen om 's avonds het kroostrijke gezin te voeden. Alle beetjes helpen, en een beetje aandacht van de bleke Belgen doet hopen op beterschap en mededogen.
Gisterenavond gingen we dineren bij de president. Uit de sfeer bleek hoe welkom elk sprenkeltje hoop wel is in dit arme land vol vriendelijke mensen. Prinses Mathilde lijkt zich zeer bewust van het belang dat wordt gehecht aan het bezoek van die sprookjesachtige mooie Europese prinses. Met de glimlach die ze met wijlen Lady Di mag delen, straalt ze bezorgdheid en hoop op een beter toekomst uit.
